Właściwości Wody Żywej

Procesy życiowe organizmu zależą od przemieszczania się elektronów. Elektrony to ruch, a ruch — to życie! W organizmie żaden proces nie odbywa się bez wymiany ładunków elektrycznych. Wszystkie procesy chemiczne rozpoczynają się oraz kończą momentem, gdy atomy i jony oddają lub zabierają elektrony. To procesy utleniania i redukcji.

Na początkowym etapie rozwoju nauk chemicznych utlenianiem nazywane było przyłączanie tlenu lub zabieranie wodoru. Proces odwrotny zestal nazwany redukcją. Następnie odkryte zostały reakcje, w których wodór lub tlen nie występowały, ale ich istota odpowiadała reakcjom utleniania lub redukcji.

Utlenianie to procesy, w których atomy lub jony oddają elektrony. Atomy lub jony, oddające elektrony, nazywane są reduktorami. To węgiel, wodór, metale itp. Utlenianie — to zdolność do przyłączania tlenu, spalania, korodowania. To pozyskiwanie brakujących elektronów. Charakterystycznym przykładem procesu utleniania jest korozja metali. Procesy utleniania odbywają się w pobliżu elektrody dodatniej — anody.

Reakcje utleniania w naszym organizmie odbywają się przez podział substancji otrzymanych z żywności (w postaci węglowodanów, białek, tłuszczów) do związków prostych. Podczas tych reakcji uwalniana jest energia i powstają kwaśne zanieczyszczenia metaboliczne.

Redukcja — to procesy, w których atomy lub jony przyłączają elektrony. Atomy lub jony, przyłączające elektrony nazywane są utleniaczami. Należą do nich tlen, nadtlenek wodoru, kwasy itp. Redukcja — to oddawanie, przekazywanie. Jednak aby oddawać, trzeba posiadać nadmiar elektronów. Procesy redukcji odbywają się w pobliżu elektrody ujemnej — katody.

Reakcje redukcji w naszym organizmie odbywają się w trakcie pobierania niezbędnych do rozwoju organizmu składników odżywczych. Do tego procesu wykorzystywana jest energia, która zostaje uwolniona w procesie utleniania.

Utlenianie nie jest możliwe bez równoczesnej redukcji i odwrotnie. Jeśli jedna substancja jest utleniana, tj. uwalnia elektrony, to inna substancja przyłącza te elektrony i redukuje się.

Parametry reakcji utleniania-redukcji, zachodzącej w dowolnym płynie, zależą od aktywności elektronów, którą opisuje się potencjałem oksydacyjno-redukcyjnym (ORP), znanym także, jako potencjał redoks . ORP określa zdolność (potencjał) roztworu do przyłączania lub oddawania elektronów. Wartości potencjału utleniania-redukcji są mierzone w miliwoltach (mV). Mogą być ujemne lub dodatnie.

Ujemna wartość ORP wskazuje na to, że roztwór zawiera wolne elektrony, które mogą być oddane, tj. roztwór, ma właściwości redukcyjne. Takie wartości posiada woda alkaliczna, która staje się swego rodzaju dawcą elektronów. Im bardziej ujemny jest potencjał, tym więcej wolnych elektronów zawiera roztwór, tym większe są możliwości oddawania elektronów. Dlatego woda alkaliczna posiada właściwości przeciwutleniające (patrz „Przeciwutleniacz naturalny").

Z kolei, w roztworze wodnym, którego wartość ORP jest dodatnia, brakuje elektronów, tj. roztwór posiada właściwości utleniające.

ORP wewnętrznego środowiska organizmu ludzkiego.

Elementy utleniające i redukujące istnieją we wszystkich roztworach wodnych, również w organizmie ludzkim, zawierającym średnio ok. 70% wody.

W związku z tym ciało ludzkie może być postrzegane jako mieszanina stale o oddziaływujących na siebie utleniaczy i reduktorów. Dlatego też ORP w procesach życiowych organizmu ma ogromne znaczenie.

ORP wewnętrznego środowiska organizmu ludzkiego ma charakter redukujący i wynosi od +50 do —200 mV. Tymczasem ORP wody pitnej (z kranu, studni, sprzedawanej w butelkach) oraz praktycznie wszystkich napojów gazowanych ma charakter utleniający i wynosi od +150 do +250 mV (coca-cola do +350 mV). Różnica wartości ORP wewnętrznego środowiska organizmu ludzkiego i wody pitnej oraz innych napojów oznacza, że aktywność elektronów wewnętrznego środowiska organizmu ludzkiego jest znacznie wyższa. Z tego powodu organizm musi używać swą energię witalną, by dostosować ORP wody pitej, coca-coli itp.

Ponadto, płyny z dodatnim ORP uzupełniają brakujące im elektrony, zabierając je z komórek i tkanek. Biologiczne struktury organizmu (błony komórkowe, kwasy nukleinowe, itp.) stale odczuwają skutki niszczącego utleniania. W wyniku tego pogarsza się funkcjonowanie narządów. Oczywiste jest zatem, że przy piciu wody, której wartości ORP są bliskie występującym wewnątrz organizmu, można uniknąć powyższych negatywnych konsekwencji.

Jak widać, potencjały utleniania—redukcji najczęściej używanych płynów/napojów są różne. Na podstawie potencjału możemy osądzić, czego jest w nich więcej — utleniaczy czy reduktorów. Pomiary te potwierdzają fakt, że herbata zielona, wino czerwone, sok pomidorowy mają właściwości przeciwutleniające. Jednak najbardziej ujemny wskaźnik ORP, jak widzimy, posiada woda alkaliczna. Natomiast coca—cola posiada nieco mniejszy potencjał redoks niż kwas octowy (!). Prosty stąd wniosek: tego oraz innych, podobnych napojów gazowanych, należy unikać.

Jak już pisaliśmy, w procesie jonizacji cząsteczka wody zostaje podzielona na jon wodorowy oraz jon hydroksylowy. Stężenie jonów wodorowych H+ w roztworze wodnym opisuje kwasowość, a stężenie jonów hydroksylowych OH- zasadowość roztworu.

Nawet w wodzie destylowanej jedna na dziesięć milionów (10-7) cząsteczek jest zjonizowana. A zatem woda ta zawiera równe części, tj. po jednej dziesięciomilionowej części jonów kwasowych I-1+ i jonów zasadowych OH-

[H+] = [OH-] = 10-7

dzieleniu w komorach, jonów jednego rodzaju może być więcej niż drugiego. Jeśli więcej jest jonów kwasowych H+ niż jonów zasadowych OW,woda jest kwaśna. A jeśli woda zawiera głównie alkaliczne jony hydroksylowe OH-, to woda jest zasadowa. Suma wskaźników jonów wodorowych i hydroksylowych zawsze jest równa 14 (7 + 7).

Kwasowość i zasadowość roztworu można określić jako stężenie jonów wodorowych lub hydroksylowych. W praktyce uzgodniono stosowanie stężenia jonów wodorowych: Wskaźnikiem stężenia jest ujemny logarytm ze stężenia jonów wodorowych [W]. (Pozwala to zamiast liczb ze wskaźnikami ujemnymi stosować liczby całkowite). Ujemny logarytm stężenia jonów wodorowych jest oznaczany symbolem pH (od łacińskiego zwrotu potentia hydrogenii — siła wodoru) i nazywa się go wskaźnikiem wodorowym.

PH wody neutralnej równe jest —1g [10-1 = 7. W przypadku dziesięciokrotnego wzrostu stężenia jonów wodorowych W, tj. 10-6, odpowiednio zmniejsza się stężenie jonów hydroksylowych OW i wynosi 10-8. W takim przypadku mówimy, że pH wody jest równe 6 i nie ma potrzeby dodawać, że p0H = 8.

Wartości pH mogą wynosić od O (pełne nasycenie jonami wodorowymi W) do 14 (pełne nasycenie jonami hydroksylowymi OH-). Jeśli w płynach organizmu wzrasta stężenie jonów wodorowych W, zmniejsza się wartość pH (kwasowość wzrasta, zasadowość zmniejsza się) i odwrotnie, w przypadku wzrostu stężenia jonów hydroksylowych OH- wartość pH wzrasta (zasadowość wzrasta, kwasowość zmniejsza się).

Od wartości pH zależy również zawartość tlenu w wodzie. Wszyscy wiemy, że cząsteczka wody składa się z dwóch atomów wodoru i jednego atomu tlenu. Jednak taka proporcja występuje tylko w przypadku, gdy pH = 7,0, czyli gdy zawartość jonów H+ i OH- jest taka sama.

W wodzie alkalicznej, zdominowanej przez jony OH- z pojedynczym atomem tlenu, znajduje się więcej atomów tlenu i odpowiednio mniej jonów W. W wodzie kwaśnej wręcz przeciwnie: występuje więcej jonów W niż jonów OH-, czyli tlenu jest mniej.

Zawartość tlenu we krwi, która zawiera ponad 90% wody, zależy również od wartości pH. Z powyższej tabeli widzimy, że przy wartości pH 7,45 nadwyżka jonów OH- wynosi 2,463 x 10-7 (2,818 x 10-7 — 0,3548 x 10-7 = 2,4632 x 10-7), a przy pH = 7,3 nadwyżka jonów OH- stanowi 1,494 x 10-7. Łatwo obliczyć, że przy pH krwi 7,45 dodatkowego tlenu jest o 64,9 % więcej niż we krwi, której pH = 7,30. Jak widać, nawet niewielkie zmiany pH krwi mocno wpływają na zawartość tlenu we krwi, a tym samym na wszystkie procesy życiowe w organizmie.

Ważne jest utrzymywanie zasadowości organizmu ludzkiego, uniemożliwiając jego zakwaszenie.

Organizm jest zakwaszany również przez ostatnio coraz bardziej popularne, niestety bardzo kwaśne, napoje bezalkoholowe.

Szczególnie niskie pH posiada bardzo popularny napój coca—cola. Szacuje się, że do zneutralizowania jednej szklanki tego napoju należałoby wypić aż 32 szklanki (!) wody alkalicznej o pH = 10.

Jeśli do 40 litrów wody (mniej więcej tyle płynów zawiera organizm), której pH = 7,4 (podobnie jak pH krwi), dodamy szklankę takiego napoju, pH spadnie do 4,6 [19]. Jeżeli do takiej wartości spadnie pH krwi, nieuchronnie następuje śmierć [19]. Za to, że pozostajemy żywi, powinniśmy być wdzięczni układom buforującym organizmu. Wydaje się rzeczą oczy-wisi ą, iż regularne picie napojów kwaśnych zmniejsza zdolność organizmu do kompensacji szkodliwych tego skutków.

Byłoby bardzo wskazane, aby Ministerstwo Zdrowia zobowiązało producentów napojów bezalkoholowych i wody w butelkach do podawania informacji ó pH napoju oraz potencjału utleniania—redukcji na etykietach, a także poinformowało konsumentów o znaczeniu tych wskaźników. Jest to szczególnie ważne dla naszych dzieci i młodzieży, które zafascynowane kolorowymi reklamami i nalepkami zapominają o smaku naturalnej wody i szkodzą swojemu zdrowiu.

Badania potwierdziły, że cząsteczki wody nie występują oddzielnie, lecz w grupach składających się z 10-13 cząsteczek.

Badania porównawcze wody wodociągowej oraz wody zjonizowanej za pomocą rezonansu magnetycznego wykazały, że częstotliwość drgań cząsteczek wody z kranu wynosi 130 Hz, a wody zjonizowanej 65 Hz.

Wyniki te sugerują, że w wodzie zjonizowanej struktury składają się z 5-6 cząstek i są dwa razy mniejsze niż w wodzie z kranu.